Vroeg op voor het laatste leerwerk...zeer niet nuttig..maar ach, de biologische wekker was toch al af gegaan...

Trouwens, ik heb gemerkt dat het Chrysler het enige gebouw is dat tot het daglicht verlicht blijft...de rest dooft ergens halverwege de nacht uit...

Om zeven uur heb ik een schandalig groot ontbijt gehaald en daar tot 10 uur van genoten.

Het is schitterend weer en op het terrein van de universiteit (over de teleurstelling van tussen al die grandeur te lopen en dan 3 hoog achter geplant te worden, daar heb ik het vorig jaar al over gehad) scharrelden allerlei brutale eekhoorns.:

http://tinyurl.com/c43ne3l

De test was pittig. Voorheen bestond het uit 3 delen, maar nu zijn de eerste 2 onderdelen samengesmolten tot een bijna 2 uur durende sessie, en ik merk dat ik niet zo lang geconcentreerd kan blijven. Schuin naast mij was een Aziatisch meisje al na 3 kwartier klaar...en dan ga ik me af zitten vragen of ze het nou heel goed of heel slecht gedaan heeft. Kom op zeg, bij je eigen tekst blijven....staren...goh, als ze het nou heel goed heeft gedaan, kan ik misschien antwoord 1 afkijken, want die wist ik niet. Kom nou, ga nou verder lezen. Ja, okee....Wacht eens, zijn er soms nog meer al klaar? Misschien ben ik de enige die zit te tutten...Kortom, concentratie ontbrak alom....LOL. Maar het luistergedeelte ging wel lekker.

Terug wilde ik dit keer eindelijk eens langs het Rose Centre van het Museum of Natural History...en oh ja, dan kan ik meteen langs de Shake Shack voor cheese fries! Het was behoorlijk druk en vlak na mij ging de rij door tot buiten aan toe. Maar, het was het wachten weer waard, al moest ik inmiddels haasten om op tijd in het theater te zijn voor Suicide Inc.

In het Underground Theater, maar dan ook echt! We zaten op -4. Een heel klein theater, het leek een beetje klinisch bij binnenkomst, maar er werd leuk creatief met het decor omgegaan en de acteurs waren supergoed! Een enkele keer was een stuk tekst wat te langdradig, maar al met al kwam ik met kippenvel buiten.

Inmiddels was ik vlakbij Bryant Park, dus ik moest nog even naar mijn favoriete stekje in deze stad. En wat een heerlijk stekje is het nog steeds. Meteen een gevoel van thuiskomen. Ik heb een tijdje langs de ijsbaan zitten kijken naar al die schaatsende mensen...sommigen als kneuzen en velen ongelooflijk behendig. Heel veel zwarte jongens, ook, compleet met broeken waarvan het kruis op de knieën hangt (die mode hier, echt niet om aan te zien!). Ze zien er uit alsof ze uit het ghetto zijn gestapt, maar ze draaien een pirouette of ze al hun dagen niets anders doen. Zo prachtig om te zien. En dan allerlei Zuid-Amerikaanse toeristen die al schuifelend langs de rand hun rondje doen, voor het eerst op de ijzers.

Misschien was het de opening, vanavond, er mocht eigenlijk een half uur lang alleen recht vooruit (in een rondje, dan) geschaatst worden en het was superdruk. Maar wel onwijs leuk.