Onze tweede regendag.....het was vanmorgen al meteen duidelijk dat weniet op eendroog uurtjehoefden te rekenenen het is zelfs bijna niet te geloven dat het weerbericht er hardnekkig beweert dat de zon morgen weer tevoorschijn komt.

We besluiten er een museumdag van te maken en vertrekken richting MoMA, ondertussen wat sjieke winkels induikend op zoek naar Bri's favoriete luchtje, dat helaas ook hier uit de handel lijkt te zijn genomen...dat moeten we nog maar eens googelen.

Naarmate de tijd verstrijkt, begint het steeds natter te worden en we zijn blij als we het museum eindelijk bereiken. Eenmaal binnen is het leed gauw geleden en verliezen we ons in al het moois wat er hangt. We gaan nogal gauw onze eigen weg en komen mekaar onderwegregelmatig tegen. Het was echt super indrukwekkend allemaal en we komen met mooie foto's terug.

O ja, en er was ook een tentje met koken als kunst! Een heuse Oosterse maaltijd, verzorgd en opgeschept door een knappe vent uit Bangladesh. Echt super leuk en bijzonder lekker...en... bij de prijs in begrepen! Ook een kunstwerk dat bestond uit snoepjes in zilverpapier, waar je er eentje van mocht pakken. Geweldig, dat soort interactieve kunst! (Die term heb ik van Bri gejat...)

Buiten is het nog steeds nat, maar we moeten op zoek naar een eettentje, en dat wordt Café Metro tegenover het Radio City. Bri weet hoe je heerlijke pastagerechten kan samenstellenom ter plekke op telaten warmen. Het was dan ook smullen geblazen en een we hebben aardig wat afgekletst.

Omdat het zo regent, besluiten we maar een siesta te houden om onze moede voeten wat rust te geven en wat foto's uit te wisselen. En dan vanavond is het op naar Alan Rickman in Seminar. Weer zo'n heerlijk gek theater.

Het stuk is leuk. Er wordt heel veel en heel snel gepraat, maar dat was ook de opzet van het stuk. Schrijvers die zich in de verkeerde woorden verliezen. Uiteindelijk neemt het plot een aparte wending en het eindigt toch wel verassend. Ik had heel stiekem een paar foto's geschoten tijdens het stuk, maar helaas heb ik te hoog gemikt en stonden alleen de toneellampen er op. Zo jammer, want ik had natuurlijk Rickman er op willen zetten en het decor was ook fleurig.

Wel nog een gelukt shot van het sluitend decor, opgenomen na het applaus, maar ja, wel zonder acteurs.

Daarbaduiken we de eerste de beste eettent binnen, een soort steakhouse, uiteraard al helemaal in kerstsfeer. De maaltijd is van Amerikaanse proporties, maar prima te eten. Ondertussen moeten we vaststellen dat het nog steeds natter en natter wordt....we reppen ons naar de metrohalte, waar we smalle deuren in een glazen wand door moeten om naar binnen te kunnen.

Ik besluit met plu zijwaarts meteen naar binnen te stormen en prik een wicht dat voor de ingang staat te mediteren zowat de ogen uit (ga dan ergens anders staan, muts!). Bri besluit de storm te trotseren en wil eerst haar plu inklappen ...tot groot ongenoegen van de man die achter haar naar binnen dacht te duiken...maar..., hij wist haar wel te vertellen dat het regende (geez, lady, it's raining!), dat vond ik wel aardig van de man!

Het laatste stukje naar het hotel heeft mijn plu het leven gekost, maar gelukkig is Bri d'r nieuwe pluutje heel gebleven, want haar vorige had het vanmorgen al opgegeven...

Zo, en nu is het dromen van goed uitgeruste mannen....maar dat is een ander verhaal, en dat vertel ik niet...