We staan stiekem aan toch steeds wat later op. De vermoeidheid begint ons toch een beetje parten te spelen en dus besluiten we dat een boottochtje een uitstekende manier is om van het zonnetje buiten te genieten. We hebben immers nog een groupon!

En zo vertrekken we naar het meest zuidelijke puntje van Manhattan op zoek naar het vertrekpunt. Dat bleek nog niet zo makkelijk te vinden, maar uiteindelijk worden we op het goede spoor gewezen door een ronselaar van de heliport, ook reuze verleidelijk, maar we besluiten zeer wijs dat we ons dat niet kunnen veroorloven en dus toch maar braaf naar een wat eenvoudigere pier.

Onderweg nog even uitgebreid het overgebleven standbeeld bij het WTC bewonderen en genieten van de brutale eekhoorns. Nooit geweten dat die nesten hebben in een boom...of zouden ze die lenen van de vogels??

Dan komen we er achter dat we geen van beiden het juiste document geprint hebben en helaas zijn ze niet zo coulant om ons toch toe te laten...*zucht*.

(...en die zucht werd later nog groter, toen ik er achter kwam dat we ook nog een boottocht coupon hadden in onze City Pass....wat een dozen, zeg?!!)

We zitten in het zonnetje op de houten flonders van het fort en proberen een nieuw plan te trekken. Ik haal Bri over om naar River Terrace park te gaan om een andere set van Otterness te bekijken..... eigenlijk is het te ver lopen voor haar beblaarde voeten, maar dan word ik briljant: we gaan een fiets huren en de hele Hudson af peddelen...top!

...tja, het was een top plan, maar jeetje, de fietsverhuur was gesloten...nou zeg, fietst er geen toerist in dit heerlijke winterweer? Bij Columbus Circle hadden ze nog wel gestaan, okee, goed, dat is natuurlijk in de buurt van het Central Park...dat wel...

Nu ja, alles wat we verzinnen behelst lopen, dus dan maar met de benenwagen. Langs de Hudson omhoog naar het bovengenoemde park. De route is heerlijk en we lopen in de luwte van de stad. Echt genieten, met her en der een pauze om de voeten te ontzien en de mussen wat bij te voeden.

Otterness blijft zo leuk! Het is zo geinig om al die details te zien en steeds nieuwe gekkigheidjes te ontdekken!

Inmiddels heb ik ook moed verzameld om Brigitta van mijn verrassing voor haar te vertellen. Bri is niet dol op musicals en ik mocht van tevoren ook niet teveel avonden vol plannen. (Alsof ik dat ooit doe....*whistle*).

Maar ik had een musical als aanbieding in de digitale brievenbus gekregen en was meteen verkocht toen ik de muziek bij het introfilmpje hoorde: Bonnie and Clyde.

Gelukkig was Bri er voor in (zouden pijnlijke voeten daar iets mee te maken hebben gehad??) en dus op naar het theater voor de middagvoorstelling. Lekker klein en oubollig klassiek met prachtige kroonluchters. We zitten op het steile balkon met prima zicht. De zeer krappe stoeltjes nemen we maar op de koop toe.

Het blijkt een waanzinnig leuke musical te zijn. De muziek is heerlijk jazzy en swingend, het decor een heerlijke combinatie van simpel en vernuftige wisselingen. Wat is dat toch vaak knap in elkaar gezet en wat lijkt me dat een geweldige baan om dat te mogen ontwerpen! Ook veel foto's op de achtergrond van de echte personen zodat het verhaal nog dichterbij komt. We hebben allebei echt genoten en kwamen allebei tot de conclusie dat we deze nog leuker vonden dan Wicked.

Ik ben echt heel benieuwd naar wat de reviews voor deze show gaan doen (het was pas de tweede week) en het zou me helemaal niets verbazen als het een groot succes wordt. Prachtige stemmen en pakkende melodieën. Sommige stukken deden me een beetje aan Jesus Christ Superstar denken, een musical die trouwens ook binnenkort op Broadway te zien is....ik kan alvast niet wachten. Voor het eerst wilde ik ook meteen een CD-tje kopen, maar die hadden ze helaas nog niet. Ach, gelukkig ben ik altijd in voor een leuk T-shirt, al of niet met kogelgaten erin.

Bri had eerder een Shake Shack gespot en we proberen hem uit. Ik snap het niet, hoor, maar mijn reisgenote was niet zo onder de indruk van de cheese fries als ik...(ik kwam met 9 vingers de tent weer uit), maar de burger viel gelukkig wel in goede aarde.

Op naar nog wat etalages die we nog niet in het avondlicht hadden bewonderd: Macy's en Lord & Taylors. Allebei weer zo leuk op hun eigen manier. Wat een uitdaging om elk jaar weer met wat nieuws te komen! Zo kleurrijk en inventief.

Macy's was een tikje futuristisch, met bijpassende muziek en L&T was juist mooi door de ogenschijnlijke eenvoud. Afijn, we hebben allebei de nodige foto's en filmpjes genomen, dus die komen hier ook nog wel in het blog. Kunnen jullie toch een beetje meegenieten.

Moe maar voldaan gaan we (met de gebruikelijk onbedoelde omweg.....we kwekken wat af, hoor) op naar huis. Morgen moeten we vertrekken. Het kan niet, we zijn toch gister pas aangekomen? Met pijn in ons hart beginnen we vast wat te in te pakken, afgewisseld met nagenieten van de foto's en lachen om elkaars prachtige plaatjes

......toch weer te laat liggen we uiteindelijk op 1 oor.